Trollstigveien

Donderdag 19 augustus
Vandaag gaan we weer een must have seen locatie in Noorwegen bekijken, de Trollstigveien (trollenpad). De weersvoorspellingen zijn niet optimaal. Bewolking met kans op regen. Vannacht hebben we het al wat horen spetteren. Dus spijkerbroeken aan en jassen mee.
Via Geiranger, er werden net weer 2 cruiseschepen leeggegooid dus het was een mierenhoop, reden we via de andere zijde van de Geirangerfjord omhoog. De weg omhoog heet de Ørnveien (arendsweg). Veel haarspeldbochten, daar verheugd Hanneke zich altijd op :). Het andere uitzicht op het Geirangerfjord was weer verbluffend.
De weg vervolgend kwamen we aan het Norddalfjord, waar we met de pont over moesten steken naar Valldal. Ons eerste pontje in Noorwegen. Ik kan me indenken dat een fjordcruise zeer de moeite waard is. Misschien een andere keer.
Na het zien van 100 watervallen naderden we het doel van deze trip. Bert had zich niet goed voorbereid en vroeg Han wat we nou eigenlijk konden verwachten. Han deelde mee dat het ergste stuk zou komen, een weg met wel duizend haarspeldbochten. Nou dat beloofd wat, met al die campers en touringcars. Bovenop het Trollenpad was het één grote bouwput. Er werd een nieuw bezoekerscentrum gebouwd met uitzichtspunten. We besloten om op de terugweg te stoppen. Dan zou het minder druk zijn. Inmiddels bleek de weersverwachting niet geheel correct te zijn geweest. De lucht was staalblauw en de temperatuur was bij de pont al gestegen tot 27 graden. Airco aan dus en géén korte broek mee @&%#*.
De afdaling was ronduit spectaculair. 2 grote watervallen omsloten de weg met vele haarspeldbochten. Maar 1000? Een stuk of 12. Stond in het boekje!, zei Hanneke. Bert kijken….duizelingwekkende haarspeldbochten. Tja ’t is maar wat je wilt lezen.
Gelukkig waren er op de smalle weg veel uitvoegplaatsen zodat grote bussen en campers konden passeren. Han was blij dat Bert reed.
We reden door tot Åndelsnes, een leuk plaatsje aan het Romsdalsfjord. Een wat wijder fjord dat wat liefelijker aandoet. We aten aan het haventje en deden wat inkopen. Raar gezicht eigenlijk, je hebt de indruk aan een meer te zitten, maar het ruikt als de zee en het barst van de kwallen in het water.
Het is warm! Wat boffen we toch met het weer zeg.
Terug naar het Trollenpad. Er naartoe rijden was al indrukwekkend. De watervallen en de slingerende wegen. Boven aangekomen zijn we naar de nieuw aangelegde uitzichtspunten gelopen. Die waren gelukkig al klaar. De stalen constructie stak over de afgrond heen en er waren op geraffineerde wijze glazen wanden in aangebracht. Ook was de bodem opengewerkt. Han was zeer enthousiast. Maar ook Bert was wat terughoudend met het tegen de wand aanleunen. Mooi om alle autootjes naar boven en beneden te zien kronkelen. Op zich was het redelijk rustig, naseizoen is prettig.
Snel terug naar de camping om de ervaringen te verwerken en plannen voor morgen te maken.