van Parksville naar Tofino aan de Pacific

Opgestaan met een lichte miezer regen. De lucht is grijs. Maar dat was de verwachting ook. We vertrekken richting Tofino. Vooralsnog lig ik niet wakker van Vancouver Island. De oostkust is heel druk en veel bedrijvigheid. Het uitzicht wordt wellicht bedorven door de laaghangende bewolking (er moeten namelijk bergen zijn, maar die zijn niet te zien). Het kan ook zijn dat we verwend zijn door de Rocky’s. We stoppen bij Cathedral Cove. Een natuurpark waar nog oerbos is met bomen tot 800 jaar oud. Op zich wel toeristisch maar wel indrukwekkend. Zeker als blijkt dat in 1997 door een storm veel van de reuzen zijn geveld. Het is gelukkig vrijwel droog, maar de nattigheid maakt het weer toepasselijk in dit stukje regenwoud met veel mos aan de bomen.
We rijden door en brengen een kort bezoekje aan het visitors centre van het Pacific Rimm National Parc. Aangezien we een nationale pas hebben gekocht aan het begin van de vakantie hoeven we geen toegang te betalen voor het park. We komen wel tot de conclusie dat het hier in Canada prima geregeld is met de Visitors Centra. Je ziet ze overal en je komt er alles over het gebied te weten. En uiteraard weer superaardige mensen. De weg naar Tofino is best spannend met de RV. Narrow en winding met klimmetjes op en neer tot wel 18%. Maar we zijn op vakantie en wat kan ons de rij auto’s achter ons schelen. De rit duurt best lang en we maken geen stops bij bijzonderheden of trails, Plots trapt Bert op de rem, alarmlichten aan. BEER!! Geen auto’s achter ons gelukkig. Hij staat precies bij Han d’r portier. Het is een nog niet zo’n oude zwarte beer. Kletsnat met bladeren op de kop, snuffelt tie door de berm. Plots rent hij naar de overkant en duikt in een greppel. We zien alleen zijn oortjes af en toe en rijden daarom door. De berenteller staat op 9!
Onderweg kijken we goed waar de campings zich bevinden. Wordt het Green Point, een natuurcamping in het park, of Bella Pacifica Campground, die met full service buiten het park, vlak bij Tofino ligt. We zien wel.
In Tofino parkeren we de RV en lopen door het stadje. Het is droog dus dat zit mee. We lopen een zaak binnen die Whale Watching en alle ander activiteiten organiseert, zoals beren kijken langs de kust of naar de hot pools. Als we info vragen komt er net een gezin binnen van 4 man die direct willen whale watchen. We volgen het verhaal dat vertelt wordt door de schipper. Je krijgt in ieder geval zeeleeuwen te zien en grey whales. Verder mogelijk dolfijnen, Bald Eagles en wat er nog meer voorbij komt. We kunnen direct mee als we dat zouden willen. Maar wij kiezen er voor om morgen te gaan want dan wordt er zonnig weer verwacht. Dat is zo zegt het meisje achter de balie maar Tofino kent in de regel 2 soorten weer: mistig en heel stil weer (rustig zeetje) of zonnig en meer wind waar bij de zee meer rough is. Meer kans op zeeziek worden dus. We kiezen toch voor het mooiere weer. Dus morgen om 11 uur gaat het gebeuren. Twee en een half uur in een bootje.
We bekijken nog wat boetiekjes met indian art. DUUR!!! Maar ook wel mooie dingen. Als we op de pier in de haven staan, scheert er een grote vogel over. Een Bald Eagle (zo een met een witte kop), zegt Han. Ja Dûh, denkt Bert. Maar ze heeft gelijk. Hij gaat in de top van een boom langs de haven zitten. We moeten een stuk omlopen om in de buurt te komen. Han maakt foto’s maar komt niet dicht bij genoeg naar haar zin. Maar de bewoner van een huis nodig ons van harte uit om in de tuin te gaan staan om betere foto’s te maken. Hij legt meteen uit dat er vaak meer komen, omdat de buurman ze nog wel eens wil voeren. Zoiets hadden we al van Theo Engel gehoord.
Han helemaal tevreden met de foto’s. Die kan ook weer van het ‘nog te spotten’ lijst worden afgestreept. Tijd om een camping te zoeken. We kiezen voor Bella Pacifica. We krijgen een mooi plekje aan het strand, wat een uitzicht. We doen voor het eerst een full hookup. Dus aansluiten op electra, water en riolering. Das best wel luxe.
We maken een strandwandeling richting rosten. Hier spoelen toch heel andere dingen aan dan bij ons. Kelp met grote blazen en lange stelen. Grote mosselschelpen en ander ondefinieerbaar spul. In de getijdenpoelen bij de rotsen zien we zeesterren, anemonen, heremietkreeften en krabbetjes.
Terug bij de campert kijken we terug op een leuke dag, waarbij het weer niet eens zo slecht was. Maar morgen, ja wat zal morgen brengen. Spannend. Er trekt vanuit zee mist binnen, maar de wind steekt op en binnen een uur zien we aan de horizon heldere lucht verschijnen. Zouden we dan toch de zon in de Pacific zien zakken? Wij zitten eerste rang.