de start

Julianadorp - Kiel - Götenborg (500 km)

Alles ingepakt, 10 keer gecontroleerd en nog steeds met het gevoel iets vergeten te zijn, vertrekken we. Niet zo'n spannende reis naar Kiel. Goed weer om te rijden. Niet druk dus het schiet lekker op. Plan is om op tijd bij de boot te zijn. Dan kunnen we de auto parkeren in de wachtrij bij de boot en te voet nog even Kiel in. Weinig wegwerkzaamheden en geen Stau in Duitsland bij Bremen, Hamburg of Kiel. Dus mooi op tijd bij de boot. Daar gaat ons plannetje, We kunnen zo doorrijden de boot op. Ook wel lekker, kunnen we meteen naar de hut en de boot verkennen. De hut en daarna de Yachtclub op het achterdek is snel gevonden. In het zonnetje met een biertje is het leven goed. Het eten smaakt goed. Zweedse gehaktballetjes horen er bij, maar alleen voor deze keer. Nog even uitwaaien op een nachtelijk zonnedek en dan naar Bed. Laat zweden maar komen!


Götenborg - Furudal (520 km)
Somber weer als we de boot afrijden, maar het is droog. Het wordt een lange rit vandaag, dus veel tijd voor sightseeing is er niet bij. Götenborg bewaren we daarom voor een andere keer. We weten dat de snelheid in scandinavië niet hoog ligt bij het autorijden, dus het is even wennen om op een snelweg 90 te rijden. Maar ech, na een paar honderd kilometer is 90 echt hard, haha. Heerlijk rustig op de weg. Later zal blijken dat het in het zuiden van Zweden eigenlijk "druk" is. Leve de cruisecontrole!
Langzaam klimmen we omhoog richting Mora. Leuk daar is Linda met school op vakantie geweest. Wat is de wereld toch klein. De Tomtom is ingesteld op de camping bij Mora, want die staat in het boekje van de reisbeschrijving. Vlak bij Mora komen we er achter dat op de voucher van de boeking voor de eerste overnachting een alternatieve camping staat vermeld. Die ligt bij Furudal. Op de kaart en met de raadselachtig rouebeschijving die word gegeven (zeker slecht vertaald uit het zweeds) proberen we in te schatten waar we ergens moeten zijn.
Dat lukt niet dus besluiten we maar naar de plaats Rattvik te rijden want die wordt genoemd in de routebeschrijving. Daarvoor moeten we door Mora heen. Klein stadje maar er blijkt een of ander ATB-toernooi of evenement te zijn. Loeidruk en in tegengestelde richting staat een file waar de A2 jaloers op kan zijn. Daarom zal de oorspronkelijke camping wel volgeboekt zijn en wijken wij uit.
Aangekomen in Rattvik is er geen touw aan vast te knopen. We rijden rondjes en besluiten dan maar gewoon richting Furudal te rijden over de 301. Dat wegnummer staat ook ergens. Hoe kun je zo'n ingewikkelde beschijving maken van zo'n eenvoudige route (achteraf). Vlak buiten Furudal vinden we de camping. Receptie gesloten dus maar even gebeld. Gelukkig staat de campingbaas op de camping en krijgen we de sleutels van de stuga. Oei, dat valt wel een beetje tegen. Een somber hokje met eenvoudig meubilair. Is dit de voorbode voor de rest van de reis? Maar niet getreurd, spullen uitgeladen en ons gesetteld. Na een rondje over de camping moeten we concluderen dat dit eens een mooie camping was. Nu redelijk in verval. Maar wel lekker kneuterig. Het oudere echtpaar doet wel hun best. Het is gewoon schoon en daardoor best te doen.
De nieuwe slaapzakken uitgerold en hup in het zweeds houten stapelbed. Bert moest maar boven. Piep Krak.