verder door Zweden naar het noorden

Furudal - Östersund (320 km)

De eerste nacht in een stapelbed viel wat tegen. Die nieuwe slaapzakken, gekocht op de te verwachten lage temperaturen, zijn goed warm, pfffff. Maar met een wijntje als slaapmuts was het niet verkeerd.

De eerste dag hebben we het, ondanks de goede voornemens, toch weer laten gebeuren. Geen zweeds geld gepint, niet getankt en geen brood gekocht. Dus wat doe je dan. Koffie met overgebleven hollandse kadetten. Het vult de maag.
Vertrokken naar de eerste stad van enige omvang, Orsa, om te kunnen pinnen. Nu is een stad van enige omvang in dit deel van zweden niet zo heel groot hoor. Dus dat was zo gepiept. Om de hoek een Coop gescoord en wat voer ingeslagen. Getankt en we konden op pad.
De E45 die we volgen slingert door de bossen en langs meren. Heel veel bossen en heel veel meren. Tussen de bomen door mooie doorkijkjes. Bijna geen verkeer. Wat een zaligheid. Omdat de rit vandaag niet zo lang is besluiten we om Duvberg te bezoeken een klein boerengehucht dat nog in orginele staat is. Klein en gehucht omvat goed de omvang van het groepje huizen. Grappig om te zien en omdat het op een bergje ligt hebben we een mooi uitzich over de meren.
We volgen het advies om een alternatieve route te rijden door een nog niet ontdekt stukje Zweden. Om half 4 komen we in Östersund en rijden naar de camping. Het is een grote camping, maar praktisch verlaten.
Kijk, deze Stuga voldoet meer aan de verwachting. Een 4 persoons hut. Keurige schone bedden. Ruim en heerlijk rustig. De camping ligt boven op een hevel aan de rand van een meer. Het zonnetje schijnt dus in onze stoelen hebben we een prachtig uitzicht vanaf de veranda. Glaasje wijn, wat is het leven fijn.
Om toch wat te bewegen lopen we de heuvel af richting meer, Maar langs het meer staan de betere huizen van Östersund en we komen dus niet bij het water. "Gelukkig" komt het water naar ons toe, het begint te regenen. Terug de heuvel op geklomen blijkt de conditie niet optimaal te zijn. Maar op de veranda zit je droog en een wijntje doet de rest.
Lekker gegeten en tot de kou ons te gortig werd buiten gezeten. Binnen lekker zitten lezen en Bert trok een fels Dalwinny tevoorschijn. Yummy.

Östersund - Slagnäs (395 km)
Dat was een goede nacht. Omdat er 2 stapelbedden zijn konden we beiden een benedenbed pakken. Opgestaan met blauwe lucht. Een redelijk stevige trip vandaag. Toch nemen we de gelegenheid om wat extra's te zien. De gids voorspelde al dat we nu in de leegte van noord zweden komen. De weg voor onszelf en zo te zien de rest van het land ook. Omdat je vrijwel geen hoogteverschillen hebt heb je weinig uitzicht. Bossen, bossen, bossen en veel houtkap. De meren die veelvuldig opduiken bieden een prettige onderbreking. Net als de kleine dorpjes waar je met 50 doorheen sukkelt.
In Vilhelmina stoppen we voor een bezoekje aan het Kyrkstad Museum. Rond het museum staan pittoreske zweeds rode huisjes. Het museum is......kneuterig.
toont oude foto's en gebruiksvoorwerpen. Nog even geluisterd naar oude muziek van Lapp-Lisa. Blijkbaar een plaatselijke volkszangeres die in de eerst helft van de vorige eeuw furore heeft gemaakt. Tja....
In Storuman op zoek naar de grootste houten kerk van Zweden. Ja, inderdaad het is een houten kerk. Snel door gereden naar een uitzichtspunt in dit stadje. Grappig dat je bij alle voorgaande attracties eigenlijk de enige toerist en bezoeker bent. Helemaal alleen voor ons. Heeft wel wat.
We zijn een beetje gaar van het rijden en komen gelukkig op ijd op de camping aan. Wat moet dat worden hier in the middle of nowhere. Ook deze camping oogt verlaten. Een enkele camper. De enthousiaste jongeman achter de bali meldt dat wij de 120e bezoeker zijn en daarmee de laatste boeking via BurosScandit zijn. Het seizoen is over. Alle hutten zijn leeg de onze oogt niet groot. maar als we binnen komen zijn we prettig verrast. Helemaal geweldig. Ruim, schoon en compleet met stromend water, afzuigkap en horren. Kunnen de ramen open! Geen last van knutjes (muggen).
WE HEBBEN INTERNET!! Op de voige campings was het er niet of het was stuk. Maar hier kunnen we eindelijk ons reisverslag plaatsen om belangstellende familie en vrienden op de hoogte te houden.

Maar voor we daar aan beginnen eerst de benen strekken en over een houten wandelroute langs de rivier gelopen. Hanneke klaagt al dat we geen wildlife hebben gezien. 2400 km en geen eland, het of rendier. Bij de rivier stuiten we op 3 otters. Vlak voor ons. Helaas blijken de foto's niet helemaal scherp. Han baalt. Maar het geeft toch een goed gevoel. Deze hadden we nog nergens eerder gezien.

We gaen lekker aan de italiaanse hap, lezen nog wat, een neutje en dan slapen. Gaat hier wel lukken denk ik.