de laatste stop voor de Noordkaap

Muonio – Skogganvarre (350 km)


Dat was gisteravond een joekel van een pizza, met rendiervlees en zalm. Beiden konden we hem niet op en met een beetje buikpijn naar bed.
Finland is een uur later daardoor stonden we eigenlijk vroeg op. De douche op deze camping trok niet echt dus besloten we maar en dagje “vet” te doen. De zon schijnt en dat maakt de 9 graden weer aangenaam.
Vandaag gaan we de ruigte in van de Finmark Vidda, een hoogvlakte. Het landschap verandert en naaldbomen verdwijnen. Lage berken blijven over. Afgewisseld met open vlaktes ziet de omgeving er desolaat uit. We slaan van de hoofdweg af richting Nakkala, een nederzetting van de Sami. Aangeraden in de reisgids. Hier ben je echt in de bush. En inderdaad, eenzaamheid en stilte. Een paar huisjes rond een meertje.Verder niks. Er moet hier een offersteen zijn. Een bordje zou behulpzaam zijn, maar ja alles in het Fins en Sami. We gokken op een zandpad met en bordje. Maar dat werd ons te link. Als we hier vast komen te zitten……..
Terug op de hoofdweg rijden naar Noorwegen. In Kautokeino bezoeken we een lokaal Sami-museum. Interessant, zeker de oude hutjes buiten. We spreken een schoolklasje dat bezig is gras te snijden. Het zijn Sami en gebruiken het voor handwerkles. Ze zitten buiten een plaggenhut op rendiervellen. De lerares vertelt dat ze buiten zitten omdat het mooi weer is. In de plaggenhut hadden ze al een vuur gemaakt voor als het koud zou zijn. Kijk maar eens binnen. De rook belet ons om door de deur heen te stappen. Ja lekker warm is het wel. Nee, wij zijn geen Sami.
Bert vraagt waarom er nergens rendieren zijn. Nee die zijn op de zomerweiden. Maar in Finland kun je ze wel zijn want daar zijn bos-Sami en die doen het anders. Ok, weer wat geleerd.
Nog even bij de zilversmid gekeken.
Door naar Karasjok. We worden een beetje gaar van het rijden en het landschap. Dus stoppen we op een parkeerplaats. Daar staat een ouderenbusje en zitten alle oudjes in Samikleding en rolstoel gezellig rond een kampvuurtje. Daar kan De Koogh nog iets van leren, lol.
Er is een cultuurpad dat het bos in gaat met opgravingen over de samicultuur. Ja lekker de benen strekken. Dat lucht inderdaad op. Even zweten en stevig doorlopen.
Nog een laatste rukje naar de camping. Een lekkere douche en een leuk hutje. Het hutje is piep. Eten en koken moet in de keuken want er is geen tafel. De douche is goed warm en geen muntjes. Beetje scharrig maar voorruit.
Gezellig eten me Finse sportvissers. Dikke zalm gevangen. Leuk. En prima internet. Top. Straks lekker op bed liggen lezen, maar eerst ff bij het meer kijken.